Niełatwo wyzwolić się z długów wobec funduszu alimentacyjnego
Mimo, że od likwidacji starego Funduszu Alimentacyjnego minęło już wiele lat, ciągną się jeszcze sprawy dłużników alimentacyjnych.
Tak było w wypadku pana X. Jest rozwodnikiem, ma 55 lat, pracował w różnych zawodach. W 2006 r. pogorszył się stan jego zdrowia. Ma orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności wydane na stałe, schorzenie wzroku, przebył udar. Obecnie nie pracuje i utrzymuje się z zasiłków z pomocy społecznej. Ma też inne długi wynikające z alimentów.
ZUS odmówił mu umorzenia niespłaconych należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego za okres marzec 2000 – kwiecień 2004 r. w kwocie ponad 20 tys. zł oraz 5 % opłaty na pokrycie kosztów związanych z działalnością funduszu.
Pan X uważał, że nie powinien płacić zadłużenia bo jest schorowany, ubogi, samotny i niepełnosprawny. Powoływał się na art. 68 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, zgodnie z którym w szczególnie uzasadnionych przypadkach związanych z sytuacją zdrowotną lub rodzinną osoby, przeciwko której jest prowadzona egzekucja alimentów, lub osoby zobowiązanej do zwrotu bezpodstawnie pobranych świadczeń z funduszu, likwidator może umorzyć, rozłożyć na raty lub odroczyć termin płatności należności likwidowanego funduszu z tytułu wypłaconych lub bezpodstawnie pobranych świadczeń z funduszu.
Sprawa trafiła aż do Sądu Najwyższego. Ten zaś stwierdził, że zaliczenie skarżącego do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności przez powiatowy zespół ds. orzekania niepełnosprawności nie wykluczało ustalenia jego zdolności do pracy w postępowaniu rentowym. Nie można stwierdzić, że zainteresowany utracił ?bezpowrotnie? perspektywy na poprawę statusu materialnego. Istnieją więc potencjalne możliwości choćby częściowych spłat w przyszłości jego zadłużenia względem zlikwidowanego funduszu alimentacyjnego.
To zaś nie pozwala na umorzenie tych należności na zasadzie szczególnie uzasadnionego przypadku, o którym mowa w art. 68 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Legitymowanie się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności nie odpowiada ani nie zawsze wyczerpuje pojęcie szczególnie uzasadnionego przypadku, jeżeli taki stopień niepełnosprawności nie prowadził do sądownie potwierdzonej obiektywnej i definitywnej utraty perspektyw możliwości zarobkowania i spłaty zadłużenia alimentacyjnego. Z tych względów Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną pana X (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2015 r. sygn. akt I UK 341/14).